|
|
Stacja obserwacyjna w Białkowie
|
Obserwatorium w Białkowie powstało w latach 80-tych XIX-go wieku jako prywatne obserwatorium astronomiczne wytrawnego astronoma-amatora von Wuzikowskiego. Do dziś ozdobą Białkowa jest dom rodziny Wuzikowskich (zwany przez astronomów pałacem), którego sylwetka zwieńczona dwoma wieżami dominuje nad otaczająca go wioską. Niestety, pomimo intensywnych poszukiwań do dziś nie udało się tam wykryć żadnego ducha.
|
|
|
Pałac w Białkowie
|
|
|
|
Kopuła pawilonu astrofizycznego.
|
|
Od wczesnych lat 90-tych XIX wieku prowadzono w Białkowie obserwacje astrofizyczne przy wykorzystywaniu 20-cm refraktora zakupionego w znanej firmie Repsoldów z Hamburga. Obecnie instrument ten prezentowany jest w muzeum we Fromborku (zobacz opis podobnego refraktora Clarka-Repsolda zainstalowanego w Instytucie Astronomicznym we Wrocławiu).
|
|
Obserwatorzy pracujący w Obserwatorium w Białkowie mieszkają w zabytkowej willi, zbudowanej przed I-szą wojną światową jako dom dzierżawcy terenu.
|
|
|
Domek obserwatorów
|
|
W latach 60-tych i 70-tych XX wieku astronomowie wrocławscy starali się doprowadzić do budowy nowego obserwatorium uniwersyteckiego, które zamierzano ulokować na szczycie góry Wielka Sowa (1015 m n.p.m.) w paśmie Gór Sowich, około 70 km od Wrocławia. Wieloletnie, systematyczne badania wykazały, że miejsce owo charakteryzuje się niezłym astroklimatem. Niestety, ze względu na totalny krach PRL'u do budowy obserwatorium nie doszło, nadeszły jednak zamówione wcześniej instrumenty... Nowe instrumenty ustawiono "tymczasowo" w Stacji Obserwacyjnej w Białkowie. Niestety, niewielka wysokość terenu (140 m n.p.m.) i nie najlepszy astroklimat zmniejszają możliwość efektywnego ich wykorzystania.
|
|
Duży koronograf podczas obserwacji
|
|
60-centymetrowy reflektor astrofizyczny (produkcji firmy Carl Zeiss, Jena) wstawiono pod kopułę na miejsce wspomnianego wcześniej 20-cm refraktora, zaś dla
koronografu z obiektywem o średnicy 53 cm, wyprodukowanego w ówczesnym ZSRR, zbudowano nowy pawoilon. |
|
|
Pawilon instrumentów heliofizycznych
|
|
Charakterystyczną cechą pawilonu koronografu jest duży, przesuwny dach o masie 17 ton i długości ok. 15 m, odsłaniający w ciągu 4 minut cały instrument, co minimalizuje wpływ "efektu pawilonowego" na jakość obrazu. W pawilonie znajdują się pomieszczenia obserwacyjne, pomieszczenie spektrografu, ciemnia fotograficzna i warsztat. Przed pawilonem ustawiono celostat Jensch'a o lustrach 30 cm, zasilający pomocniczy teleskop horyzontalny.
|
FILMY Z BIAŁKOWA
Otwieranie dachu pawilonu dużego koronografu: MPG 13 MB albo
MOV 25 MB
Stanowisko obserwacyjne dużego koronografu: MPG 3 MB albo MOV 5 MB
Zasada działania celostatu: MPG 6 MB albo MOV 11 MB
Obiektyw główny celostatu: MPG 2 MB albo MOV 4 MB
GALERIA ZDJĘĆ
 |
 |
Duży koronograf pod dachem. |
Dach pawilonu koronografu
odsuwany znad instrumentu
przed obserwacjami. |
 |
 |
Odsuwanie dachu - widok z wnętrza. |
Obiektyw główny 53-cm. |
 |
 |
Oprawa obiektywu głównego. |
Pawilon od strony S-W. |
 |
|
Pawilon od strony S-E. |
Pawilon od strony S-E. |
 |
 |
Zdejmowanie osłony celostatu. |
Zdejmowanie osłony celostatu. |
 |
 |
Stanowisko obserwacyjne. |
Web-majster udaje, że rozumie,
co widać na ekranie. |
 |
 |
Lustra spektrografu MSDP. |
Siatka dyfrakcyjna
spektrografu MSDP. |
 |
 |
|
Tęcza na ścianie.... |
|
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)